تعیین مالیات بهینه بر سرمایه مسکن در مقایسه با سرمایه غیرمسکن

چکیده یکی از مهم­ترین مخاطره های اقتصادی در کشورهای دارنده دریافتی­های نفتی امکان شکل­گیری بیماری هلندی است. بیماری هلندی سبب می­شود بازدهی بخش­های غیر­قابل تجارت (زمین و مسکن) بیش از بخش­های قابل تجارت (صنعت و کشاورزی) شده و سرمایه­های اقتصاد به بخش­های کمتر مولد منتقل شود. راهکار مقابله با این مشکل، کاهش بازدهی بخش­ زمین و مسکن از طریق برقراری مالیات بر بازدهی این بخش­ها است. در این مقاله با استفاده از مدل رشد نئوکلاسیک، عملکرد مالیات بهینه بر سرمایه مسکن در برابر سرمایه­های غیر­مسکن در قالب مدل تعادل عمومی بررسی می­شود. بر اساس نتایج نظری، مالیات بهینه بر سرمایه مسکن به کشش جانشینی بین مصرف غیرمسکن، مسکن و اوقات فراغت بستگی دارد. از آنجا که بیماری هلندی در کشورهای نفتی سبب می­شود کشش جانشینی بین سرمایه مسکن و اوقات فراغت کاهش یابد؛ از این رو، مالیات بهینه سرمایه مسکن باید بیش از مالیات بر سرمایه کسب ­و ­کار باشد. بر­ اساس نتایج حاصل از شبیه­سازی مدل در ایران، با اخذ مالیات از بازدهی مسکن، مالیات سرمایه کسب­ و ­کار و نیروی ­کار کاهش می­یابد.